نمایش فیلم سرباز ساخته دیوید بیانکی

این هفته فیلمی اعتراض آمیز نسبت به جنگ عراق از PRESS TV پخش شد. در واقع این فیلم شبیه یک نمایش موزیکال است. گروهی با لباس تفنگداران دریایی امریکا، خبردار ایستاده اند یا درجا قدم رو می روند. روی دیوار پشت سر آنها پرچم امریکا نقش بسته است که خطوط سرخرنگ آن با خون ترسیم شده است. دیوید بیانکی که خود سردسته سربازان است اشعاری را می خواند گویای حوادثی که روزانه برای سربازان امریکایی رخ می دهد و منجر به کشته یا زخمی شدن آنها می شود. در ضمنی که اشعار خوانده می شود سربازان دسته، یک به یک هدف گلوله قرار می گیرند و سردسته یک به یک مرگ همقطاران خود را شاهد می شود.

بله. این فیلمی ست ضد جنگ. دیوید بیانکی در مصاحبه خود که در خلال فیلم پخش می شود، تأکید می کند که "این فیلمی ست ضد جنگ در عراق". چه دلیلی برای مخالفت این امریکاییان با جنگ در عراق وجود دارد؟ آیا بخاطر صلح طلبی آنهاست؟ آیا با زورگویی مخالف اند؟ آیا آنها از ابتدا با جنگ عراق مخالف بوده اند یا اکنون و پس از گذست چهار سال از شروع جنگ و بالا رفتن تلفات امریکایی ست که ضد جنگ شده اند؟

تصویری که فیلم "سرباز" از پاسخی به این پرسشها به دست می دهد آشکارا این است که آنها "اکنون" با جنگ مخالف شده اند چرا که جوانان "رعنایشان" روز به روز در عراق با اصابت گلوله "وحشی های ستیزه جو" از پای در می آیند. آنها با جنگ عراق مخالف اند نه بخاطر آنکه تاکنون چندصدهزار نفر عراقی چه بسا بیگناه کشته شده اند بلکه بخاطر آنکه آمار کشتگان آغازگران جنگ به "چندهزار تن" رسیده است. آنها با نفس جنگ به عنوان عامل نابودی سرزمینها و کشتار بیگناهان مخالف نیستند بلکه تنها به این خاطر که فکر می کنند بهایی که دارند برای سلطه بر عراق می پردازند خیلی بالاست چون جان یک امریکایی "ارزش" دارد.

کسی نیست با جنگ مخالفت کند بخاطر جنایت حدیثه و ابوغریب و …

آه از این خودپسندی امریکایی! و مگر تفاوت این خودپسندی با خودپسندی طالبانی یا خودپسندی جمهوری اسلامی چیست؟ چرا زندگی را برای همه نخواهیم… چرا دلمان برای هر انسان بیگناه نسوزد…