آثار اجتماعی اجرای احکام در ملاء عام

همسر یکی از اقوام نزدیک چند سال پیش به دنبال مشاهده یک صحنه اعدام، دچار شوک روحی و روانی شدید شده است. کنترل اعصاب خود را از دست داده و از آن زمان عملاً محیط خانه ایشان در اثر این اتفاق بسیار متشنج شده است. این وضعیت ناراحت کننده بر مشکلات جاری آن خویشاوند بازنشسته دولت اضافه شده که با چند سر عایله مجبور است با مستمری نخور و بمیر بازنشستگی - حدود ماهی 120 هزار تومان یعنی حتی کمتر از نصف همان سطح خط فقری که آقایان محاسبه کرده‌اند!- سر کند و تازه باید داغ بیکاری سه پسرش را هم به دل بکشد.

آیا آنهایی که به اجرای احکامی مثل به دار آویختن (آن هم با جرثقیل و تا ارتفاعی که همه مردم دور و نزدیک از مشاهده آن مستفیض شوند و عبرت بگیرند!)، شلاق زدن و جز اینها در ملاء عام فرمان می دهند، هرگز به اینگونه عواقب وخیم فرمان خود اندیشیده‌اند؟ هرگز به آن کودک دانش‌آموزی که سر راه مدرسه چشمش به رقص جنازه یک انسان در نسیم صبحگاهی می‌افتد فکر کرده‌اند؟ آیا آن قاضی عالی‌جناب که به خیال خود عدالت را به موجب اجرا گذاشته، هیچگاه به آن ظلمی که به امثال خویشاوند ما کرده، فکر کرده است؟

مگر اساساً چند درصد مردم کوچه و بازار آنقدر جانی و خطاکارند و یا احتمال چنان جرمهایی از آنها می‌رود که می‌خواهید با نشان دادن چنین صحنه‌هایی، آنها را از ارتکاب چنان جرمهایی برحذر دارید؟